Anansi nanga a gridi tigri - Iven Cudogham

Ik heb weer eens een leuke niche binnen bookstagram gevonden. Maar die is zeker niet voor iedereen. Die niche bevind zich in de Surinaamse kinder- en prentenboeken. Dat is natuurlijk alleen maar leuk voor volwassenen en kinderen met een Surinaamse achtergrond, of die affiniteit met de doelgroep van deze boeken hebben. En laat ik dit nu net zijn. Als partner van een Surinaamse man en moeder van drie kinderen met een dubbele nationaliteit, is dit natuurlijk een genre binnen de kinderboeken die erg waardevol en leerzaam voor mij en mijn gezin is. 

Dit is dan ook eigenlijk geen recensie of boekentip die ik normaal zou schrijven van een boek dat voor iedereen leuk is of dat je zou moeten lezen. Maar ik vind het wel belangrijk om er aandacht aan te geven en het belang van lezen (en luisteren) naar een verhaal in eigen taal onder de aandacht te brengen. 

Dit boek heb ik gekregen van Gottmer, precies voor deze reden. Het verhaal van Anansi, dat oorspronkelijk Anansi de spin en de gulzige tijger heet, is in deze editie ter ere van 150 jaar Keti Koti in het Sranantongo vertaald. Een van de talen die er in Suriname gesproken wordt. 

Toen mijn partner dit boek voor het eerst zag was hij enorm enthousiast. Hij is normaal helemaal niet van de boeken. Maar Anansi heeft een plekje in zijn hart. Hij is opgegroeid met de verhalen van Anansi toen hij als kind in Suriname woonde. En dat het in zijn eigen taal geschreven is, was natuurlijk een hele leuke en welkome toevoeging. Want helaas zijn er in Nederland niet zo heel veel boeken te krijgen in het Surinaams. 

Het lezen van dit boek was voor mij een feest. Mijn Sranang in schrift is niet uitmuntend, maar met een beetje (voorlees)hulp van mijn partner en mijn eigen talenknobbel kwam het helemaal goed! Dit boek is met heel veel liefde en aandacht bekeken en besproken en we vinden allebei dat dit boek veel leuker is in het Sranang. We hebben in het verleden de Nederlandse versie voorgelezen aan onze zoon, maar deze editie leeft gewoon meer op de een of andere manier. De illustraties en de perfecte vertaling dragen daar ook enorm aan bij. 

De stemmetjes van Anansi, tijger en de koning leven rent free in mijn hoofd en zorgde voor hardop gelach tijdens het lezen. De Surinaamse uitspraken/ zegswijzen zorgden voor meer diepgang in de karakters. Zo zie je ook wat voor vakwerk vertalen is en dat daar zeker meer aandacht voor gegeven mag worden. Het zorgde er voor dat ik met heel veel plezier dit boek uitlas. Want het is zo super leuk gedaan. De dynamiek tussen de illustraties, verhaal, vertaler en schrijver is eigenlijk perfect en daardoor heeft dit leuke prentenboek alles wat een goed kinderboek moet hebben. Als een echte aanwinst voor kinderboekenland, en vooral als aanwinst in mijn boekenkast en in de boekenkast van al die kindjes en volwassenen met Surinaamse roots. Als ik zie wat het bij mijn kinderen en vooral bij mijn partner losmaakt, kan ik niet anders dan pleiten voor meer boeken die vertaald worden naar de moedertaal. In dit geval is dat Sranantongo, maar natuurlijk geldt dat voor alle talen. Het is zo belangrijk en waardevol om op deze manier kennis te maken met taal en lezen en door de veiligheid die de eigen taal biedt voor de ouder om zo een goede band met het kind en met (voor)lezen op te bouwen. 

Dit was weer het einde van mijn spreekbeurt. Ik ga nog meer boeken in het Sranang delen binnenkort, als het niks voor jou is, is dat ook okee, maar als ik maar een iemand met deze boekentips kan helpen ben ik al een gelukkig mens. 

Mijn eerste woordjes in het Sranan 🇸🇷